الگوی علائم شما می تواند به شناسایی آندومتریوز کمک کند، از جمله:

• زمانی که درد اتفاق می افتد.
• شدت درد به چه صورت است.
• درد چقدر به طول می انجامد.
• تغییرات و بدتر شدن درد.
• دردی که فعالیت های شما را محدود می کند.
• دردهایی که در حین رابطه جنسی، حرکت روده و یا دفع ادرار اتفاق می افتد.

ممکن است پزشک از شما تست لگن بگیرد تا تخمدان ها، رحم و سرویکس ( دهانه رحم) را چک کند تا از وجود یا عدم وجود هر زائده غیر معمولی مطمئن شود. در این آزمون ممکن است کیست های تخمدانی یا زخم های درونی مشخص شود که ناشی از آندومتریوز باشد. همچنین پزشک ممکن است سایر شرایط مربوط به لگن را چک کند که می تواند منجر به علائمی شبیه به آندومتریوز شود.

اگرچه تکنیک های اسکن به تنهایی برای تشخیص و تایید آندومتریوز کافی نیست، اما ممکن است پزشک برای کمک در تشخیص دستور سی تی اسکن، اولتراسوند و ام آر آی بدهد. این تکنیک ها در مشخص کردن توده های آندومتر و کیست های بزرگ تر موثر باشند. در این اسکن ها از امواج صوتی و امواج ایکس یا میدان مغناطیسی همراه با رادیوفرکانس استفاده می شود تا تصاویر مورد نظر ایجاد شود.

لاپراسکوپی تنها روش مطمئنی است که می تواند مشخص کند آیا شما به آندومتریوز مبتلا هستید یا خیر. در این روش با استفاده از بریدگی کوچکی که در ناف (navel) به وجود می آید ناحیه شکم(abdomen) را با گاز متورم می کنند. لاپراسکوپ وسیله ای است که از طریق بریدگی وارد بدن شده و با کمک آن می توان درون بدن را مشاهده نمود. جراح می تواند بخش کوچکی از بافت را برای آزمون بیوپسی بردارد تا تشخیص تایید شود.