اگر دچار علائم دیابت هستید باید تست های تشخیصی مربوط به این بیماری را انجام دهید. برخی افراد ممکن است علائم دیابت نداشته باشند اما دارای عوامل خطری باشند که آن ها را مستعد ابتلا به دیابت می کند. بنابراین این دسته از افراد نیز باید تست تشخیص دیابت را انجام دهند. به این ترتیب احتمال تشخیص زودهنگام دیابت و کنترل موثر آن ایجاد می شود. تست ها و معیارهای تشخیص دیابت را در ادامه مرور خواهیم کرد.
و اما معیارهای تشخیص دیابت یا پیش دیابتی شدن چیست؟ تست قند خون ناشتا، تست A1C ، تست رندم گلوکز پلاسما یا RPG، تست چالش گلوکز و تست تولرانس گلوکز خوراکی از جمله آزمایشاتی است که نتایج آن در معیارهای تشخیص دیابت نقش دارد. لازم به ذکر است برخی تست های نامبرده ما را در تشخیص دیابت بارداری یاری می سازد. تعیین این که فرد به کدام نوع دیابت مبتلا می باشد دشوار است اما از آنجایی که کنترل دیابت به تشخیص نوع آن بستگی دارد بنابراین تعیین نوع دیابت بسیار اهمیت دارد. برای این که بدانیم فرد به دیابت نوع یک مبتلا است یا خیر وجود برخی اتوآنتی بادی ها در بدن بررسی می شود. اتوآنتی بادی ها پروتئین هایی هستند که توسط سیستم ایمنی ساخته شده و اشتباها به بافت های بدن حمله می کنند. حضور برخی از این آنتی بادی ها در بدن فرد مبتلا به دیابت احتمال وجود دیابت نوع یک را تایید می کند. خانم هایی که در طول بارداری به دیابت بارداری دچار شده اند باید 12 ماه بعد از زایمان دوباره تست دهند تا از عدم وجود دیابت نوع دو اطمینان حاصل گردد.
معیارهای تشخیص دیابت: قند خون ناشتا و تست A1C
در بحث معیارهای تشخیص دیابت در نظر داشتن نتیجه قند خون ناشتا یا نتیجه تست A1C بسیار اهمیت دارد. در برخی موارد نیز ممکن است از تست گلوکز رندم پلاسما برای تشخیص دیابت استفاده شود. نتیجه حاصل از مقدار قند خون ناشتا عمدتا قابل اطمینان می باشد و توصیه می شود این تست صبح هنگام بعد از حداقل 8 ساعت ناشتا ماندن انجام شود. تست A1C در بحث معیارهای تشخیص دیابت متوسط مقدار قند خون را در بازه سه ماه گذشته نشان می دهد. قبل از انجام این تست نیازی به ناشتا بودن وجود ندارد. به هنگام تفسیر نتیجه تست A1C در تشخیص دیابت پزشک به سایر عوامل از جمله سن بیمار، آنمی و سایر مشکلات خونی توجه خواهد داشت. نتیجه این تست در افراد مبتلا به آنمی چندان دقیق نیست. نتیجه این تست به صورت درصد بیان می شود. انجام این تست در افراد مبتلا به دیابت به کنترل و تنظیم روند درمان دیابت کمک می کند. نتیجه تست های نامبرده در بحث معیارهای تشخیص دیابت به این صورت تفسیر می گردد:
- معیارهای تشخیص دیابت: اگر مقدا A1C زیر 5.7 درصد باشد نتیجه نرمال، اگر بین 5.7 تا 6.4 درصد باشد فرد پیش دیابتی و اگر 6.5 به بالا باشد فرد مبتلا به دیابت در نظر گرفته می شود.
- معیارهای تشخیص دیابت: اگر مقدار قند خون ناشتا 99 یا کمتر باشد نتیجه نرمال، اگر بین 100 تا 125 باشد فرد مبتلا به پیش دیابت و اگر 126 به بالا باشد فرد مبتلا به دیابت در نظر گرفته می شود.
- معیارهای تشخیص دیابت: اگر نتیجه تست رندم گلوکز پلاسما 200 به بالا باشد فرد مبتلا به دیابت در نظر گرفته می شود.
معیارهای تشخیص دیابت: تست چالش گلوکز و تست تولرانس گلوکز خوراکی
نتیجه حاصل از تست چالش گلوکز نیز می تواند از معیارهای تشخیص دیابت باشد اما این تست اغلب برای بررسی احتمال دیابت بارداری استفاده می شود. این تست با عنوان تست غربالگری گلوکز نیز خوانده می شود. در این تست نمونه خون یک ساعت بعد از نوشیدن مایع حاوی گلوکز بررسی می گردد. به منظور انجام این تست نیازی به ناشتا بودن نخواهید داشت. اگر نتیجه حاصل از این تست 135 تا 140 یا بیشتر باشد احتمالا تست تولرانس گلوکز خوراکی انجام می گیرد. در تست تولرانس گلوکز ابتدا نمونه خون ناشتا به لحاظ مقدار قند خون مورد توجه قرار می گیرد. سپس نوشیدنی مایع حاوی گلوکز استفاده می گردد سپس قند خون هر ساعت به مدت 2 تا 3 ساعت اندازه گیری می شود. در بحث معیارهای تشخیص دیابت باید بدانیم که تست تولرانس گلوکز خوراکی در تشخیص دیابت نوع دو در افراد غیر باردار و افراد مبتلا به پیش دیابت کمک می کند.
