بیماری پنومونی عفونت ریوی می باشد که همه افراد را در سنین مختلف تهدید می کند. اگر سیستم ایمنی بدن به درستی عمل نکند بدن در برابر میکروارگانیسم های قوی مقاومت خود را از دست می دهد. میکروارگانیسم ها در این شرایط تکثیر شده و سیستم ایمنی بدن سلول های سفید خونی را به آلوئول ها ارسال کرده تا با عفونت مبارزه کنند. آلوئول های عفونی در اثر حضور سلول های سفید خونی، پروتئین، مایعات و سلول های قرمز خونی ملتهب می شود. این تغییرات منجر به بروز علائم پنومونی می گردد. پنومونی در اثر طیفی از میکروارگانیسم ها از جمله باکتری ها و ویروس ها و قارچ ها ایجاد می شود. لازم به ذکر است قارچ ها نقش کمتری در ایجاد پنومونی دارند و معمولا در افرادی با سیستم ایمنی بسیار ضعیف ممکن است منجر به بروز پنومونی شوند. شایع ترین عوامل باکتریایی پنومونی: استرپتوکوکوس نومونیا و مایکوپلاسما می باشد. آنفلوآنزا یکی از شایع ترین و شدیدترین عامل پنومونی ویروسی می باشد. فاکتورهای خطر پنومونی عبارت است از:
- سن بالای 65 سال
- کشیدن سیگار
- تغذیه نامناسب
- بیماری های ریوی مانند سیستیک فیبروزیس، آسم و بیماری مزمن انسداد ریوی
- سیستم ایمنی ضعیف در اثر ابتلا به اچ آی وی، شیمی درمانی و یا مصرف طولانی مدت استروئیدها
- بیماری دیابت و یا بیماری های قلبی - نارسایی کلیه
- ابتلا قبلی به بیماری های ویروسی بخصوص آنفلوآنزا
- آسپیراسیون
- نقص ایمنی مادرزادی
تشخیص پنومونی: روش های تشخیص پنومونی
- تشخیص پنومونی: اگر بر اساس علائم پزشک مشکوک به پنومونی شود در آن صورت برای تشخیص پنومونی عکسبراری از قفسه سینه انجام می شود. در برخی موقعیت ها برای تشخیص پنومونی نیاز به انجام سی تی اسکن وجود دارد. تست اسمیروکشت خلط روش دیگری برای تشخیص پنومونی است که در آن از مخاط حاصل از سرفه نمونه برداری شده و کشت داده می شود تا میکروارگانیسم عامل پنومونی تعیین و در نهایت بر اساس آن انتخاب درمانی انجام شود. افرادی که به دلیل پنومونی در بیمارستان بستری می شوند برای تشخیص پنومونی آزمایش شمارش گلبول سفید و کشت خون را نیز انجام می دهند. در افراد مبتلا به پنومونی تعداد گلبول های سفید خون افزایش می یابد. این افزایش به دلیل عفونت باکتریایی معمولا روی می دهد. افزایش گلبول های سفید خون شاخصی از عفونت باکتریایی و از جمله پنومونی می باشد. آزمایش کشت خون نیز گاهی در تشخیص پنومونی کمک کننده است.
- تشخیص پنومونی: افرادی که به پنومونی شدید مبتلا می باشند یا افرادی که با وجود درمان بهبود نیافته اند برای تشخیص پنومونی به طور دقیق تر تحت انجام تست برونکوسکوپی قرار می گیرند. در این روش پزشک متخصص لوله نازکی را از طریق دهان وارد نای می کند. لوله به دوربینی مجهز است که امکان بررسی داخل ریه را فراهم می کند. همچنین ممکن است در این حین نمونه برداری یا بیوپسی نیز انجام شود تا تشخیص پنومونی با دقت بیشتری انجام شود.
