بیماری سیفلیس که ممکن است بیماران آن را با نام سفلیس بخوانند نوعی عفونت مقاربتی است که در صورت عدم درمان می تواند مشکلات جدی را به دنبال داشته باشد. علائم سیفلیس همیشه آشکار نیست و در نهایت ممکن است از بین برود اما در صورت عدم درمان مناسب عفونت در بدن باقی خواهد ماند. علائم سیفلیس عبارت است از زخم های کوچک و بدون درد که در نواحی واژن و آلت تناسلی مردانه و اطراف مقعد ایجاد می شود. احتمال بروز این زخم ها در دهان نیز وجود دارد. ممکن است راش های قرمزی در کف دست ها و پاها نیز ایجاد شود. ضایعات پوستی کوچک همانند زگیل های تناسلی نیز در ولوو و مقعد ممکن است مشخص گردد. خستگی، سردرد، درد مفاصل، افزایش دمای بدن، تورم غدد گردن و غدد لنفاوی کشاله ران و گردن نیز از دیگر علائم سیفلیس می باشد. اگر درمان سیفلیس به موقع انجام نشود عفونت به مغز و سایر بخش های بدن منتقل شده در آن صورت عوارض جدی را همراه خواهد داشت. درمان سیفلیس امکان انتشار عفونت به دیگران را نیز می کاهد. تشخیص سیفلیس معمولا با استفاده از آزمایش خون و نمونه برداری از مایعات حاصل از زخم ها انجام می شود.
درمان سیفلیس مبتنی بر دوره کوتاه مصرف آنتی بیوتیک می باشد. انواع درمان سیفلیس بستگی به مدت زمان آلودگی دارد. اگر ابتلا به سفلیس در کمتر از دو سال گذشته انجام شده باشد در آن صورت درمان سیفلیس با پنی سیلین تزریقی انجام می شود. اگر بیمار قادر به مصرف پنی سیلین نباشد در آن صورت دوره 10 تا 14 روزه آنتی بیوتیک تراپی در نظر گرفته می شود. اگر از مدت ابتلا به سیفلیس بیش از دو سال گذشته باشد در آن صورت درمان سیفلیس با مصرف سه پنی سیلین تزریقی انجام می شود. یا این که دوره درمان با آنتی بیوتیک خوراکی به مدت 28 روز ادامه خواهد داشت. با اتمام دوره درمان سیفلیس باید تست دیگری انجام شود تا از عدم وجود ویروس اطمینان حاصل گردد. عوارض جانبی حاصل از درمان سیفلیس عبارت است از:
- تب
- سردرد
- درد مفاصل و ماهیچه ای
عوارض حاصل از درمان سیفلیس تنها 24 ساعت ادامه می یابد و اغلب با مصرف استامینوفن قابل کنترل می باشد. ممکن است مدت کوتاهی بعد مصرف پنی سیلین واکنش آلرژیک مشخص گردد. در صورت بروز علائم آلرژیک باید اقدامات درمانی فوری انجام پذیرد. در طول درمان سیفلیس به خاطر داشته باشید از داشتن نزدیکی اجتناب کنید و تا حداقل دو هفته بعد از اتمام درمان نیز باید این روند ادامه داشته باشد.
درمان سیفلیس در بارداری
درمان سیفلیس در بارداری نیز می تواند به طور مطمئنی با استفاده از آنتی بیوتیک انجام شود. در این مورد نیز درمان سیفلیس به مدت زمان آلودگی بستگی دارد. درمان سیفلیس در خانم های بارداری که کمتر از دو سال از آلوده شدن آن ها گذشته است با استفاده از یک دوز آنتی بیوتیک تزریقی پنی سیلین (در سه ماهه اول یا دوم بارداری) یا دو دوز (در سه ماهه سوم بارداری) انجام می گیرد. اگر مدت آلودگی بیش از دو سال باشد درمان با سه دوز آنتی بیوتیک تزریقی پنی سیلین خواهد بود که به صورت هفتگی دریافت می شود. اگر امکان استفاده از پنی سیلین برای درمان سیفلیس وجود نداشته باشد در آن صورت دوره کوتاه استفاده از آنتی بیوتیک خوراکی آغاز خواهد شد.
