مطالعات نشان داده اند که خطر بروز سرطان سینه در یک فرد شامل مجموعه ای از فاکتورها است. فاکتورهای اصلی که این خطر را تحت تاثیر قرار می دهند جنسیت زن و افزایش سن هستند. سرطان سینه در بیشتر موارد خانم های 50 ساله و بزرگ تر را تحت تاثیر قرار می دهد. برخی خانم ها حتی بدون وجود فاکتور خطر شناخته شده به این سرطان مبتلا می شوند. داشتن فاکتور خطر سرطان پستان بدین معنی نیست که فرد بیمار می شود و تمام فاکتورهای خطر اثر یکسانی ندارند، بیشتر خانم ها دارای برخی از این فاکتورها هستند اما به سرطان پستان دچار نمی گردند. در صورت وجود فاکتور خطر، فرد باید پیرامون راه های کاهش خطر و غربالگری سرطان پستان با پزشک مشورت نماید.
فاکتورهای خطر غیر قابل تغییر
افزایش سن. خطر سرطان سینه با افزایش سن بالا می رود؛ این سرطان در بیشتر موارد در سن 50 سالگی یا بیشتر تشخیص داده می شود.
جهش های ژنتیکی. تغییرات ارثی در برخی ژن ها همانند BRCA1 و BRCA2 موجب سرطان سینه می گردند. خانم های دارای این جهش ها در معرض خطر بالای سرطان سینه و تخمدان قرار دارند.
سابقه تولید مثلی. قاعدگی زود هنگام قبل از 12 سالگی و آغاز منوپوز بعد از 55 سالگی بدن فرد را برای مدت طولانی تری در معرض هورمون ها قرار می دهد و خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش می دهد.
سینه های متراکم. سینه های متراکم بافت پیوندی بیشتری در مقایسه با بافت چربی دارند که برخی مواقع می تواند مشاهده توده ها را در ماموگرافی دشوار سازد. خانم هایی که سینه های متراکم دارند بیشتر در معرض ابتلا به سرطان سینه هستند.
سابقه فردی در سرطان سینه یا برخی بیماری های غیر سرطانی پستان. احتمال ابتلا مجدد به سرطان در خانم هایی که به سرطان پستان مبتلا بوده اند بیشتر است. برخی بیماری های غیر سرطانی پستان همانند هایپرپلازی آتیپیکال یا کارسینوم لوبلار خطر ابتلا به سرطان سینه را بالا می برند.
سابقه خانوادگی سرطان سینه. اگر مادر، خواهر یا دختر فرد یا چندین نفر در اعضای خانواده از سمت پدری یا مادری به سرطان پستان دچار باشند، احتمال بروز آن در خود فرد بیشتر می شود. وجود مردی مبتلا به سرطان پستان در اقوام درجه یک نیز می تواند خطر این بیماری را در یک خانم افزایش دهد.
پرتو درمانی در گذشته. خانم هایی که برای قفسه سینه یا پستان های خود قبل از سن 30 سالگی تحت پرتو درمانی قرار گرفته اند بیشتر در معرض ابتلا به سرطان سینه در آینده قرار دارند.
مصرف کنندگان داروی دی اتیل استیل بسترول. خانم هایی که از این دارو برای پیشگیری از سقط استفاده می کنند بیشتر در معرض ابتلا به سرطان سینه قرار دارند. در خانم هایی که مادران آن ها در دوران بارداری از این دارو استفاده کرده اند نیز خطر سرطان پستان بالا است.
فاکتورهای خطر قابل تغییر
عدم تحرک فیزیکی. خطر سرطان سینه در خانم هایی که فعالیت فیزیکی ندارند بیشتر است.
اضافه وزن یا چاقی بعد از یائسگی. خانم های مسنی که دچار اضافه وزن بوده یا چاق هستند بیش از آن هایی که وزن نرمال دارند به سرطان پستان مبتلا می شوند.
مصرف هورمون. مصرف برخی از انواع هورمون درمانی جایگزین (آن هایی که شامل استروژن و پروژسترون هر دو هستند) در دوران یائسگی برای مدت زمان بالای 5 سال می تواند خطر ابتلا به سرطان پستان را بالا ببرد. برخی از ضد بارداری های خوراکی نیز به عنوان فاکتور خطر سرطان سینه محسوب می شوند.
سابقه تولید مثلی. اگر اولین بارداری فرد بعد از سن 30 سال رخ داده باشد، شیردهی را تجربه نکرده و هرگز یک دوره بارداری کامل را تجربه نکرده باشد بیشتر در معرض ابتلا به سرطان سینه قرار دارد.
مصرف الکل. مطالعات نشان می دهند که خطر ابتلا به سرطان سینه در خانم ها با مصرف بیشتر الکل بالا می رود.
دکتر زویا صادقی پور جراح و متخصص زنان، زایمان و نازایی عنوان می دارند در باقی موارد، توده پستان که ابعاد کمتر از دو سانتی متر دارند معمولا خوش خیم هستند و باعث سرطان پستان نمی شوند.
