همه روزه شاهد آن هستیم که بیمار سونوگرافی به دست، با کیست تخمدان یا فیبروم رحم مراجعه می کند و متاسفانه سونوگرافی های متعدد و با تشخیص های مختلف و نظریات متضاد پزشکان، بیمار را دچار سردرگمی کرده.
فاجعه وقتی است که بارها خود دیده ام، دختر جوانی به علت یائسگی مراجعه می کند و متوجه می شویم که به علت کیست تخمدان (بدون در نظر گرفتن نوع و اندازه ی آن) مورد اوارکتومی یکطرفه و مدتی بعد طرف دیگر نیز کامل رزکسیون شده (در حالی که باید حتما نسج تخمدان حفظ شود). و یا به علت میومکتومی که ضرورت چندانی هم نداشته دچار چسبندگی لوله ها و نازایی و یا با میوم های جدیدی مراجعه می کند (امروزه جراحی لاپاراسکوپی و تکنولوژی Imaging کمک شایانی برای لزوم جراحی فراهم می آورد).
همینطور در مورد هیسترکتومی که طبیعتا در صورت داشتن اندیکاسیون عملی ضروری است ولی در عصر حاضر رای به نگهداشتن رحم تا حد امکان است (برخلاف نظریه ی قدیمی که رحم کارخانه بچه سازی بود).
مثلا در DUB میتوان حتی الامکان از دارو و در صورت مشکوک (منوپوز) میتوان DEC انجام داد و البته نباید فراموش کرد که اهمال در عمل گاهی با بروز کانسر توام است و باید در نظر گرفته شود.
سیستوسل مورد دیگری است که معمولا بستگی به تعداد و نحوه ی زایمان ، ژنتیک و دانسیته ی پروتئین و عضلات فرد دارد و چنانچه علائم ادراری و لگنی جدی ایجاد نکرده غالبا نیاز به ترمیم پیدا نمی کند.
گرچه با پیشرفت بهداشت و سلامت احتمال تولد نوزاد سالم بالا رفته و یا از طرفی با آمار بالای تصادفات جوانان و نیز طلاق و ازدواج مجدد و اشتیاق به داشتن فرزند باید باروری محفوظ بماند، به کرات ملاحظه می کنیم که زوج در سنین بالا به دنبال درمان نازایی هستند و این خود با اتلاف هزینه ی سرسام آور توام است.
شایان ذکر است که اندیکاسیونهای طبی که برای بیماری ها موجود است نیاز به دقت کافی دارد مثلا کیست های تخمدان دوران باروری (45 - 15) اکثرا فونکسیونل و کمتر از 5cc قطر دارند و نیز اغلب اوقات بزرگتر بودن آن نیز دلیل جراحی نیست و با کنترل و احیانا درمان هورمونی چنانچه خونروی، پارگی با تورسیون پیدا نکند قابل برگشت و درمان است.
میوم ها نیز چنانچه خیلی بزرگ نباشند و علائم سقط، خونروی و نازایی (سوب موكوز) ندهند اغلب نیاز به عمل پیدا نمی کنند. (اخيرا با داروهایی مثل گونادوتروپین و نیز پروسه ی آنژیوگرافی رحم و تزریق مواد ترومبوتیک و اسکلروزان رگرسیون دیده می شود).
خونروی های دوره ی باروری نیز اغلب فونکسیونل و گاهی نیز به علت مصرف بی مورد هورمون و یا مصرف نامناسب BCP و حتی علل نوروتیک (البته پس از رد کردن علل حاملگی و سقط) دارد و نیز گاهی علل غیر ژینکولوژیک مثل تیروئید دارد.
در منوپوز چنانچه بالانس هورمونی برقرار نشود DU روش نتیجه بخشی است، البته نباید واژینیت آتروفیک را که علت عمده ی خونریزی است از نظر دور داشت.
هیسترکتومی ندرتا وقتی که با DU نتیجه ی مناسب عاید نشود و یا احتمال کانسر و یا فیبروم های متعددی که تحلیل نرفته باشند لزوم پیدا میکند.
مورد دیگر مراجعه به پزشک بار علائم و دردهای نامشخص لگنی است که همیشه باید پس از رد علل ارگانیک و فونکسیونل و نیز مشکلات ادراری و گوارشی باید دپرسیون را در نظر گرفت که حتی با دردهای مزمن از جمله دیسمنوره، سردرد و .... همراه است و گاهی با علائم هیستریک شکم حاد جراحی را مطرح می کند.
مورد دیگر جراحی که احساس ناخوشایندی می دهد کورتاژ غیر اصولی است که در حاملگی های ناخواسته صورت می گیرد و با مخاطرات جدی توام است مخصوصا گاهی بامصرف Misoprostol و یا دستکاری رحم باعث تهديد جانی می شود.
