عفونت مفصلی چیست؟
عفونت مفصلی باکتریایی می تواند موجب بروز فرم شدید و البته مخرب آرتریت شود که عموما آرتریت سپتیک نام می گیرد. عفونت مفصلی باکتریایی ممکن است توسط انواع مختلفی از میکروارگانیسم ها ایجاد شود و در مفاصل مصنوعی و طبیعی هر دو بروز می کند. گاهی عفونت مفصلی تحت تاثیر باکتری نیسریا گونوریا یک باکتری منتقله از راه تماس جنسی ایجاد می گردد که موجب بیماری سوزاک می شود؛ این حالت عفونت مفصلی گونوکوکال نام می گیرد. عفونت مفصلی ناشی از سایر باکتری ها مانند استافیلوکوکوس آرتریت باکتریایی غیر گونوکوکال نامیده می شوند. عفونت یک مفصل مصنوعی نیز عفونت مفصل پروتزی نام می گیرد.
عفونت مفصلی: عفونت مفصلی گونوکوکال
علائم عفونت مفصلی گونوکوکال
فردی که به باکتری سوزاک آلوده می شود اما درمان اولیه را دریافت نمی کند می تواند دچار درد مفصلی خصوصا در نواحی مچ پاها، انگشتان، مچ دست ها و انگشتان پا گردد. علائم این نوع از عفونت مفصلی همچنین شامل تب (بالای 38 درجه سانتی گراد)، لرز و احساس ناخوشی می باشند. احتمال بروز راش پوستی خفیف نیز در این نوع از عفونت مفصلی وجود دارد. در سایر افراد، زانوها، مچ دست ها، مچ پاها در اثر تجمع چرک در داخل مفصل دردناک می شوند. در این نوع از عفونت مفصلی ممکن است بیش از یک مفصل به طور همزمان تحت تاثیر قرار گیرد.
تشخیص عفونت مفصلی گونوکوکال
پزشک از یک سوزن و سرنگ برای برداشتن از مایع مفصلی و آنالیز آن برای وجود علائم عفونت مفصلی و باکتری ها استفاده می کند.
درمان عفونت مفصلی گونوکوکال
درمان عفونت مفصلی گونوکوکال معمولا به تزریق درون رگی یا عضلانی آنتی بیوتیک ها نیاز دارد. آنتی بیوتیک های خوراکی نیز در برخی شرایط برای درمان این نوع عفونت مفصلی به کار می روند. دوره درمان عفونت مفصلی گونوکوکال به شدت عفونت بستگی دارد و از سه روز تا دو هفته متغیر خواهد بود.
عفونت مفصلی: آرتریت باکتریایی (غیر گونوکوکال)
آرتریت باکتریایی نوعی عفونت مفصلی است که تحت تاثیر باکتری ایجاد می شود. باکتری ها معمولا از جریان خون وارد مفصل می شوند و عفونت مفصلی را ایجاد می کنند. انواع مختلفی از باکتری ها موجب بروز عفونت مفصلی می شوند اما گونه های مختلف استافیلوکوکوس شایع ترین باکتری های هستند. آرتریت باکتریایی غیر گونوکوکال یک فرم خطرناک از بیماری آرتریت است که در صورت عدم درمان سریع می تواند مفاصل را تخریب نماید.
علائم آرتریت باکتریایی. علائم این نوع از عفونت مفصلی شامل درد و تورم ناگهانی در یک یا تعداد بیشتری از مفاصل می باشد. تب نیز ممکن است در مواردی ظاهر گردد.
تشخیص آرتریت باکتریایی. پزشک از یک سرنگ و سوزن برای برداشتن مایع مفصلی استفاده می کند. مایع برای وجود باکتری ها و گلبول های سفید مورد بررسی آزمایشگاهی قرار می گیرد. در برخی موارد، این روش در تشخیص عفونت مفصلی ممکن است در اتاق عمل انجام گیرد.
درمان آرتریت باکتریایی. درمان آرتریت باکتریایی به عنوان نوعی عفونت مفصلی شامل آنتی بیوتیک ها، تخلیه مایع مفصلی و درمان فیزیکی برای حفظ حرکت مفصل می باشد. در بیشتر موارد، آنتی بیوتیک ها برای درمان عفونت مفصلی در ابتدا به صورت درون رگی و سپس خوراکی دریافت می شوند. در طول درمان تزریقی، بررسی علائم عفونت یا التهاب در محل تزریق (درد، قرمزی، تورم) و علائم لخته خونی در رگ (درد و تورم در بازو یا زیر بغل) بسیار اهمیت دارد. تخلیه مایع مفصلی به کمک آسپیراسیون سوزنی نیز ممکن برای درمان عفونت مفصلی انجام شود؛ برای مفاصل عمیق (ران، شانه) از روش جراحی و قرار دادن لوله تخلیه برای این کار استفاده می شود.
عفونت مفصلی: عفونت مفصل مصنوعی
افرادی که مفاصل مصنوعی دارند در معرض خطر عفونت مفصلی قرار می گیرند. حدودا 0.5-1 درصد افرادی که مفصل مصنوعی دارند ممکن است به عفونت مفصلی دچار گردند. عفونت مفصلی می تواند در اوایل دوره ریکاوری بعد از جراحی جایگزینی مفصل یا بعد از آن ایجاد شود. عفونت های مفصل مصنوعی به سختی درمان می شوند. این به دلیل تشکیل یک ساختار به نام بیوفیلم در درون مفصل است. بیوفیلم زمانی ایجاد می شود که باکتری های به سطح جامد مفصل مصنوعی می چسبند.
علائم عفونت مفصل مصنوعی. افرادی که بلافاصله بعد از جراحی جایگزینی مفصل دچار عفونت مفصلی می شوند عموما علائمی چون درد، قرمزی و تورم در مفصل یا ترشح از زخم را تجربه می کنند. افرادی که بعدا دچار عفونت مفصلی می شوند معمولا متوجه یک شروع تدریجی درد اغلب بدون تب یا سایر علائم بازر عفونت مفصلی می شوند.
تشخیص عفونت مفصل مصنوعی. تشخیص عفونت مفصل مصنوعی می تواند دشوار باشد؛ زیرا درد مشابه سایر عواقب جراحی جایگزینی مفصل است. آنالیز مایع مفصلی در تشخیص این نوع از عفونت مفصلی کمک کننده خواهد بود.
درمان عفونت مفصل مصنوعی. درمان عفونت مفصل مصنوعی دشوار است. درمان این نوع عفونت مفصلی معمولا شامل دوره طولانی مدت دریافت آنتی بیوتیک های وریدی و جراحی برای برداشت بافت عفونی می باشد. در بسیاری از موارد، مفصل مصنوعی حداقل به طور موقت برداشته می شود. بعد از دوره آنتی بیوتیک درمانی و زمانی که عفونت کنترل می شود، یک پروتز جدید در محل مورد نظر قرار می گیرد.
