یافته های جدید نشان می دهد وزن خانم به تنهایی در تلاش برای آبستن شدن ممکن است اهمیتی نداشته باشد.
اما بر اساس یافته های موسسه ملی سلامت آمریکا، زمانی که یک خانم و همسر او هر دو چاق باشند شانس آنها برای بارداری در هر زمانی از چرخه قاعدگی در مقایسه با زوج هایی با وزن نرمال نصف خواهد بود.
Rajeshwari Sundaram محقق ارشد موسسه ملی سلامت کودک و توسعه انسانی آمریکا عنوان کرد این نکته نشان می دهد ممکن است در این افراد باردار شدن کمی زمان ببرد.
محققین متذکر شدند تحقیقات قبلی نشان داد بین چاقی خانم و کاهش شانس بارداری در یک چرخه قاعدگی ارتباطی وجود دارد، هم چنین بین افزایش وزن مرد و کاهش تعداد اسپرم نیز ارتباطی وجود دارد.
این تحقیق زمینه جدیدی را معرفی می کند زیرا در این تحقیق زوج هایی شرکت داشتند که به باروری امید داشتند و زوج هایی که برای ناباروی تحت درمان بودند در این بررسی حضور نداشتند. اندازه گیری چربی بدن قبل از باردار شدن انجام شد و محققین هر زوج را به مدت یک سال یا تا زمانی که بارداری اتفاق بیفتد دنبال کردند.
لورن وایز متخصص اپیدمیولوژی در دانشگاه بستون عنوان کرد این تحقیق سهم مهمی در تحقیقات مربوط به اندازه بدن زوج ها و بارداری دارد.
وایز که خود در این تحقیق حضور نداشت عنوان کرد نقطه قوت این تحقیق آن است که بیش از یک بار و در طول چندین چرخه قاعدگی اجزای بدن و بارداری مورد اندازه گیری و توجه قرار گرفته است. محققین هم چنین فعالیت فیزیکی شان را کنترل کرده اند که این نکته ای کلیدی می باشد. به هر حال آن ها رژیم غذایی زوجین را مورد توجه قرار ندادند.
در مجموع 501 زوج از میشیگان و تگزاس در سال های 2005 تا 2009 در این تحقیق حضور داشتند و برای باردار شدن آماده بودند. زوج های نابارور از جمعیت آزمون کنار گذاشته شدند. خانم ها در محدوده سنی 18 تا 40 سال قرار داشتند و مردان نیز بالای 18 سال بودند.
محققین با هر زوج مصاحبه کردند تا داده هایی را در ارتباط با شیوه زندگی، عادات و سابقه باروری و پزشکی آنان دریابند. زوج ها ثبت روزانه ای از عشق ورزی و نزدیکی جنسی را انجام دادند و خانم ها نیز چرخه های قاعدگی و نتایج تست بارداری خود را یادداشت کردند.
پرستاران افراد شرکت کننده را وزن می کردند، قد هم چنین اندازه دور کمر و باسن نیز اندازه گیری شد.
قد و وزن برای محاسبه شاخص توده بدن به کار رفت، شاخص توده بدن تخمینی از چربی ها را ایجاد می کند. افرادی با شاخص 30 یا بیشتر به عنوان چاق در نظر گرفته می شوند. محققین زوج های چاق را به دو گروه تقسیم کردند: افرادی با شاخص توده بدن بین 30 تا 34.9 و افرادی با شاخص 35 به بالا.
به طور کلی یافته ها نشان داد 27 درصد خانم ها و 41 درصد مردان چاق بودند. بعلاوه بیشتر مردان و خانم ها کمتر از یک بار در هفته فعالیت فیزیکی انجام می دادند.
زوج هایی با بیشترین شاخص توده بدن (35 به بالا) در مقایسه با زوج هایی با وزن نرمال 55 درصد دیرتر باردار شدند. وقتی محققین سایر فاکتورهای موثر بر باروری را لحاظ کردند (از جمله سن، عادت سیگار کشیدن، ورزش و میزان کلسترول) زوج های چاق 59 درصد دیرتر باردار می شدند.
اندازه بالای دور کمر خانم ها (تقریبا 35 اینچ یا بیشتر) با زمان بیشتر برای باردار شدن ارتباط داشت.
این تحقیق نشان نمی دهد چرا شانس باردار شدن در زوج های چاق کاهش می یابد اما نشان می دهد کاهش وزن می تواند نتایج زیادی را برای سلامت در پی داشته باشد. هم چنین برای این که دو نفر بتوانند فرزندی داشته باشند باید وزن سالمی داشته باشند.
این تحقیق علت این ارتباط را اثبات نکرد. اما تیم تحقیقاتی جمع بندی کرد که وزن زوج باید در طول مشاوره های قبل از بارداری در نظر گرفته شود و بحث وزن تنها در شانس ابتلا به دیابت نوع دو و سرطان و بیماری قلبی مطرح نمی باشد.
ساندارام عنوان کرد کمی کاهش وزن در زوجین می تواند آن ها را در تسریع فرایند بارداری کمک کند.
این تحقیق در تاریخ سوم فوریه به صورت آن لاین در ژورنال Human Reproduction منتشر شد.
