بر اساس یافته های محققین استرالیایی، خانم های مبتلا به دیابت تیپ یک تقریبا 40% بیشتر از مردانی که مبتلا به این بیمای هستند در خطر مرگ قرار دارند زیرا ریسک بیماری های قلبی در آن ها افزایش می یابد.
در آنالیزی که بر روی 26 تحقیق مشتمل بر 200000 شرکت کننده انجام شد، محققین دریافتند که خانم های مبتلا به دیابت نوع یک 37% بیشتر از مردانی که همین شرایط را دارند در معرض سکته قرار دارند. محققین دریافتند که خانم های مبتلا به دیابت تیپ یک 44% بیشتر از مردان مبتلا به دیابت تیپ یک در خطر مرگ ناشی از بیماری های کلیوی قرار دارند.
Rachel Huxley مسئول تحقیقات بالینی Queensland و مرکز آمار زیستی از دانشگاه Queensland در هرستون استرالیا عنوان کرد دیابت تیپ یک ریسک بروز مرگ زودرس را هم در زنان و هم در مردان افزایش می دهد اما دیابت تیپ یک برای خانم های مبتلا به این بیماری خطرناک تر از مردانی است که همین شرایط را دارند.
این گزارش در 6 فوریه در مجله آن لاین The Lancet Diabetes & Endocrinology منتشر شده است.
دیابت تیپ یک بیماری خودایمنی است که سلول های تولید کننده انسولین را در پانکراس تخریب می کند. انسولین، هورمونی است که برای تبدیل قند ها، نشاسته ها و سایر غذاها به انرژی لازم است. از سال 1989 به بعد، شیوع دیابت تیپ یک در کودکان 14 سال و پایین تر سالانه تا 3% افزایش یافته است. بر اساس یافته های محققین، در ایالات متحده آمریکا تشخیص داده شده است که 15000 کودک و 15000 فرد بالغ سالانه به دیابت تیپ یک مبتلا شده اند.
از آن جایی که افراد مبتلا به دیابت نوع یک نمی توانند انسولین تولید کنند، این هورمون باید از طریق تزریق روزانه جایگزین شود یا پمپ انسولینی ( که تیوپی نازک است) باید زیر پوست کار گذاشته شود تا انسولین به سلول ها برسد.
اما انسولین پیوسته، با توجه به غذای خورده شده، میزان فعالیت و حتی استرس، دستخوش تغییراتی می شود و این سبب می شود تعیین دوز مناسب انسولین سخت شود. وقتی مقدار انسولین خیلی کم باشد قند خون افزایش می یابد، و این پیامدهای خطرناکی در پی دارد از جمله آن که می تواند ریسک بیماری های قلبی را افزایش دهد.
بر اساس اطلاعات به دست آمده از بنیاد تحقیقات دیابت در جوانان JDRF، انسولین زیاد می تواند میزان قند خون را کاهش دهد ( هایپوگلایسمیک)، و در نتیجه علائم نا خوشایندی مانند تعریق، تهوع، تحریک پذیری و آشفتگی پیش می آید. اگرهایپوگلایسمیک درمان نشود می تواند منجر به بیهوشی و حتی مرگ شود.
بر اساس اطلاعاتی که از Huxley و همکاران به دست آمده است، کنترل قند خون در خانم ها دشوارتر است زیرا فاکتورهای زیادی در میان است از جمله تغییراتی که در سطح هورومون ها مخصوصا در دروان بلوغ اتفاق می افتد، این تغییرات می تواند حساسیت بدن نسبت به انسولین را تحت تاثیر قرار دهد و سبب نوسان در میزان قند خون شود. در نتیجه این احتمال وجود دارد که افزایش میزان قند خون به عروق خونی زنان آسیب بیشتری بزند.
او افزود این یافته ها نشان می دهد که دختران جوان و خانم هایی که به دیابت تیپ یک مبتلا هستند ممکن است به کنترل بیشتری نیاز داشته باشند و علاوه بر کنترل میزان قند خون باید مراقب فاکتورهای دیگری مانند فشار خون نیز باشند.
Huxley ادامه می دهد جدا از بحث جنسیت مادامی که افراد بادیابت تیپ یک تشخیص داده می شوند باید حمایت و کنترل بیشتری را بر سلامت خود داشته باشند و فاکتورهای مربوط به بیماری های قلبی و سکته را مرتبا تحت کنترل داشته باشند.
دکتر دیوید سیمون پروفسور طب در دانشگاه غرب سیدنی در Penrith استرالیا عنوان کرد در میان افرادی که به دیابت تیپ یک مبتلا نیستند، خانم ها بیشتر از مردان زندگی می کنند. اما زمانی که بحث ابتلا به دیابت نوع یک در میان باشد این مزیت از بین می رود. به طور کل باید گفت هم خانم ها و هم مردان مبتلا به دیابت تیپ یک زودتر از آن چه که باید جان خود را از دست می دهند. دکتر سیمون ادامه می دهد که نمی داند چرا این نابرابری وجود دارد، اما به نظر می رسد قند آسیب بیشتری را به عروق خونی خانم ها، در مقایسه با مردان می زند، لازم است خانم ها برای عدم ابتلا به بیماری های قلبی پیشگیری به موقعی انجام دهند.
او تصور نمی کند که کنترل قند خون در زنان شدیدتر از مردان است اما هر فرد مبتلا به دیابت تیپ یک نیاز دارد تا راه های بهتری را برای کنترل قند خون بیابد تا از اپیزود هایپوگلایسمیک پیشگیری کند. هایپوگلایسمی می تواند زندگی فرد را تهدید کند و بر سلامت او اثر منفی بگذارد.
او ادامه می دهد، اگر امکان دسترسی به راه های بهتر برای کنترل قند خون وجود داشته باشد( مانند استفاده از پمپ های انسولین)، پیشگیری از مرگ بین زنان و مردان قابل اجرا است. اما برای درک علت این مرگ های زودرس نیاز است تا تحقیقات بیشتری انجام شود.