تحقیق دیگری با هدف بررسی خطرات هورمون درمانی در بهبود علائم یائسگی صورت گرفت و دوباره نشان داده شد که این نوع درمان به قلب خانم ها کمکی نمی کند.
طی این تحقیق که داده های مختلف را مورد بازبینی قرار داد، نشان داده شد هورمون درمانی بیشتر خانم های یائسه را در برابر بیماری های قلبی محافظت نمی کند و حتی ممکن است ریسک سکته را نیز افزایش دهد.
Henry Boardman متخصص قلب و عروق از دانشگاه آکسفورد در انگلیس توضیح داد، این یافته ها نشان می دهد مزیت ها و مضرات هورمون درمانی بستگی به سن خانم ها به هنگام شروع درمان دارد.
دکتر Suzanne Steinbaum مسئول بیماری های قلبی و زنان در بیمارستان لنوکس هیل در شهر نیویورک نیز با فرضیه زمان بندی در استفاده از هورمون درمانی موافق بود.
او که خود در این تحقیق حضور نداشت، افزود برای برخی از زنان که معیارهای لازم را دارا هستند، شروع هورمون درمانی در اوایل یائسگی می تواند مفید باشد و ترس از آن هم بی اساس است.
این یافته ها در 10 مارچ در ژورنال Cochrane Library منتشر شد.
منبع طبیعی استروژن در زنان بعد از یائسگی پایان می پذیرد و هورمون درمانی به طور گسترده ای برای کنترل علائم یائسگی استفاده می شود. هورمون درمانی هم چنین برای پیشگیری از بیماری های قلبی در زنان، بعد از دوران یائسگی استفاده می شود. اما نتایج حاصل از طرح بهداشت زنان که در سال 2002 منتشر شد نشان داد که مصرف طولانی مدت هورمون ها شانس ابتلا به سرطان سینه و سکته را در زنان افزایش می دهد. به دنبال این یافته ها مصرف هورمون ها در زنان افت شدیدی پیدا کرد.
طی تحقیقی دکتر بوردمن و همکاران داده های حاصل از مطالعاتی که بر روی بیش از 40000 خانم انجام شده بود را مورد آنالیز قرار دادند. دوره هورمون درمانی در این زنان بین 7 ماه تا بیش از 10 سال بود.
به طور کلی نتایج نشان داد، شواهدی مبنی بر کاهش ریسک مرگ ناشی از بیماری های قلبی یا حمله قلبی غیر کشنده یا آنژین در زنان سالم یا زنان مبتلا به بیماری های قلبی وجود ندارد.
بر اساس یافته های محققین، در حقیقت هورمون درمانی کمی در افزایش ریسک سکته موثر است.
به نظر می رسد مسئله زمانبندی اهمیت دارد. اما برخی از شواهد نشان داد که خانم هایی که هورمون درمانی را در طول ده سال اول یائسگی آغاز می کنند به نظر می رسد کمی در برابر مرگ ناشی از حملات قلبی ایمن شده اند و ریسک سکته در آن ها افزایش نمی یابد. اما به نظر می رسد ریسک ایجاد لخته های خونی در این خانم ها افزایش می یابد.
دکتر بوردمن در اخبار ژورنال اعلام کرد شواهد از فرضیه زمانبندی حمایت می کند اما باید در ذهن داشته باشیم که اندازه اثر بسیار اهمیت دارد.
او افزود وقتی ما نتایج را بر اساس سن افراد بررسی می کنیم، یا بر حسب دوره ای که از زمان یائسگی آنان می گذرد و زمانی که هورمون درمانی را آغاز کرده اند، درمی یابیم که اگر 1000 خانم زیر 60 سال هورمون درمانی را آغاز کرده باشند ما می توانیم انتظار شش مورد مرگ کمتر، هشت مورد کاهش بیماری های قلبی و پنج مورد افزایش لخته خون را در طول 7 سال داشته باشیم، و این آمار در مقایسه با 1000 خانم سالمی که هورمون درمانی را شروع نکرده اند، برآورد شده است.
او گفت این یافته ها باید با دقت مورد بررسی بیشتر قرار گیرد. این موضوع بسیار پیچیده است، زیرا در بعضی موارد این درمان میتواند در برخی از زنان مفید باشد و در برخی دیگر می تواند مضر باشد.
دکتر Steinbaum موافق بود که خانم ها برای تصمیم گیری به منظور شروع هورمون درمانی لازم است با پزشکان مشورت نمایند.
او گفت هورمون درمانی در زنانی که در دوران بعد از یائسگی قرار دارند مساله بسیار جنجال برانگیز و قابل بحث است. این تحقیق جدید در ژورنال Cochrane Library نیز که بررسی های انجام شده بر روی 40000 خانم را آنالیز کرده است، بر میزان این سردرگمی می افزاید اما کمک میکند تا در نهایت یک دستورالعمل مناسب به وجود آید.
دکتر ترانه شیرازیان استادیار زنان و زایمان و علوم باروری در Icahn School of Medicine در Mount Sinai واقع در شهر نیویورک گفت به دلیل ریسک سکته، بروز لخته های خونی، افزایش احتمال ریسک سرطان سینه و تخمدان توصیه می شود هورمون درمانی به منظور کنترل علائم یائسگی در کوتاه ترین بازه زمانی ممکن انجام شود.
دکتر شیرازیان افزود این تحقیق نشان داد اگر هورمون درمانی رادر بازه بیشتری استفاده کنیم نه تنها منفعتی برای سلامت قلب ندارد بلکه ریسک لخته های خونی و سکته نیز افزایش می یابد. سن فرد برای شروع هورمون درمانی اهمیت دارد همین طور سوابق خانوادگی فرد به لحاظ سرطان سینه و تخمدان نیز در این مورد بسیار مهم است.