محققین دریافتند که در بین 44 نوزادی که حامل ژن خطر نوع خاصی از اوتیسم هستند، آن هایی که از شیر مادر به مدت طولانی تری تغذیه می کنند، زمان بیشتری را صرف نگاه کردن به چشم های شاد می کنند و از چشمان عصبی دوری می کنند.

این یافته ها به صورت آن لاین در تاریخ 14 سپتامبر در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم منتشر شد و نشان می داد که تغذیه با شیر مادر می تواند سبب افزایش شانس رشد اجتماعی در نوزادانی شود که در خطر قرار دارند.

اما محققین تاکید کردند که در این تحقیق شواهدی مبنی بر این به دست نیامد که تغذیه با شیر مادر در نهایت بر شانس ابتلا به اوتیسم در کودک تاثیر می گذارد، هم چنین نشان داده نشد که تغذیه با شیر مادر می تواند شدت علائم اوتیسم را تخفیف دهد.

رهبر تحقیقات دکتر Kathleen Krol از موسسه Max Planck واقع در Leipzig آلمان گفت، قطعا برای پاسخ به این پرسش ها به مطالعات طولانی مدتی نیاز است. 

دکتر Krol گفت گرایش های عاطفی که ما در نوزادان 7 ماهه یافتیم در زندگی بعدی کودک کاهش می یابد و تاثیر کمی بر رفتار آینده او خواهد داست.  

بعلاوه دکتر Ruth Milanaik متخصص برنامه پیگیری تکامل عصبی نوزادان در مرکز پزشکی کودکان کوهن گفت تست های مربوط به شناخت چشم راه تایید شده ای برای ارزیابی خطر اوتیسم نیست. او که خود در این آزمون شرکت نداشت گفت این تحقیق به خوبی انجام شده است، اما موافق بود که بدون انجام تحقیقات طولانی مدت نمی توان به جمع بندی رسید.

بر اساس آمار منتشر شده از سوی سازمان کنترل و پیشگیری از بیماری ها در آمریکا، یک مورد از 68 کودک آمریکایی به این اختلال دچار می شوند، اوتیسم مجموعی از ناتوانی های رشدی است که می تواند بر ارتباطات و تعاملات اجتماعی شخص تاثیر بگذارد.

شدت این اختلال گسترده است: برخی کودکان یا اصلا صحبت نمی کنند یا کمی صحبت می کنند، به طور وسواسانه ای تنها روی چند چیز محدود تمرکز می کنند، برخی از آن ها در برقراری ارتباط اجتماعی و دقیق مشکلات متوسطی دارند، برای مثال خواندن حالات صورت انسان و زبان بدن.

محققین به طور دقیق علت اوتیسم را نمی دانند اما تصور بر این است که ترکیبی از اختلالات ژنتیکی و هم چنین فاکتورهای محیطی مخصوصا در دوره بارداری در این میان دخالت دارد.

محققین تغییرات ژنتیکی زیادی را در ارتباط با اوتیسم مورد بررسی قرار داده اند، در این تحقیق نوزادانی حضور داشتند که تنها یکی از این واریانت ها را (در ژنی به نام CD38) داشتند. بر اساس گفته این تیم تحقیقاتی این ژن احتمالا در رفتار اجتماعی بسیار اهمیت دارد زیرا به آزاد شدن اوکسی توسین کمک می کند، اکسی توسین هورمونی است که ارتباط را تقویت می کند.

به همین نسبت در این تحقیق گفته شد شیردهی می تواند منجر به آزادسازی اکسی توسین در مادران و احتمالا در نوزادان شود.

تیم تحقیقاتی دکتر Krol بررسی کرد که آیا شیردهی با درک احساسات در 98 نوزاد 7 ماهه ارتباط دارد یا خیر، تقریبا نیمی از این نوزادان حامل هر دو نسخه واریانت خطر مربوط به ژن CD38 بودند.

محققین مادران و نوزادان را روبروی کامپیوتر می نشاندند جایی که تصاویر مختلفی ظاهر می شد. در هر تصویر چهره خانمی نشان داده می شد که ظاهر خنثی داشت و در کنار آن چهره ای نشان داده می شد که بیان گر احساس خاصی مانند ترس، شادی یا عصبانیت بود.

به طور کلی، این تیم تحقیقاتی دریافت نوزادان بیشتر جذب چشمان ترسناک می شدند اگرچه وقتی چشم های خوشحال و عصبانی نشان داده شد، همه چیز پیچیده تر شد.

ابتدا به نظر می رسید که همه نوزادانی که به طور انحصاری و در بازه زمانی طولانی تری از شیر مادر تغذیه می کردند (به طور متوسط شش ماه) در مقایسه با نوزادانی که بازه زمانی کوتاه تری از شیر مادر تغذیه کردند، ترجیح بیشتری برای چشمان شاد داشتند.

اما با بررسی عمیق تر نوزادان دریافتند که این مورد تنها در مورد نوزادانی که در خطر اوتیسم قرار دارند صادق است. تغذیه طولانی مدت با شیر مادر بیشتر آن ها را به سمت چشمان شاد جذب می کند و از چشمان عصبانی بیشتر دوری می کنند.

اهمیت این یافته ها هنوز واضح نیست. اما دکتر Krol گفت گرایش های احساسی در نوزاد می تواند ترجمانی از رفتار اجتماعی آینده باشد.

او توضیح داد کودکانی که چشمان شاد را ترجیح می دهند ممکن است رفتارهای اجتماعی تری در آینده داشته باشند برای مثال بتوانند با افراد دیگر همدلی کنند و یا بخواهند که به آن ها کمک کنند.

اما به هر حال تاکید کرد که تمام این موارد در حال حاضر در حد حدس و گمان است.

Milanaik نیز تاکید کرد که باید محتاط بود زیرا محققین هنوز سعی دارند که اساس پیچیده اوتیسم را درک کنند.

یکی از نگرانی های او این بود که با منتشر شدن این یافته ها برخی مادرانی که کودکان مبتلا به اوتیسم دارند اشتباها فکر کنند که آن ها در این شرایط مسئول هستند زیرا به اندازه کافی به فرزندان خود شیر نداده اند. او تاکید کرد در حال حاضر هیچ پشتیبانی از این تحقیق نمی شود.