آیا پسوریازیس واگیردار است؟
بیماری پسوریازیس موجب ضایعات قرمز و پوسته دهنده در سطح پوست می شود. در پاسخ به این سوال که آیا پسوریازیس واگیردار است یا خیر باید گفت این بیماری مسری نیست. شما با لمس نواحی درگیر بیماری پسوریازیس در فرد مبتلا به این بیماری دچار نخواهید شد. پسوریازیس یک بیماری شایع پوستی است. در این بیماری ضایعات پوستی به صورت پلاک های پوستی قرمز رنگ با حدود مشخص همراه با پوسته های سفید مایل به نقره ای دیده می شوند. محل های شایع ابتلا شامل اندام ها مانند آرنج و زانو، کف دست و پا، سر و ناخن، تنه و قسمت های چین دار مانند زیر بغل، کشاله ران، زیر سینه و انتهای ستون فقرات هستند. در این بیماری گاهی درگیری مفاصل نیز دیده می شود.
بروز بیماری با عواملی چون تروما، عفونت و مصرف برخی داروها مرتبط است؛ بدین معنی که در محل های ضربه یا به دنبال ابتلا به بیماری عفونی و گاهی به دنبال مصرف برخی داروها بیماری ظاهر می شود. حدود 2-5 درصد از خانم ها و 0.1-0.3 درصد از آقایان مستعد ابتلا به پسوریازیس هستند. این بیماری بیشتر در بالغین در سنین 35 سالگی دیده می شود. بیماری معمولا شروع تدریجی دارد و ممکن است به صورت حمله ای و ناگهانی بروز کند.
علل پسوریازیس
علل مختلفی در بروز بیماری پسوریازیس موثر هستند. در بعضی موارد عوامل ژنتیکی موثر هستند؛ در موارد دیگر وراثت بی تاثیر است.
انواع مختلفی از بیماری پسوریازیس وجود دارد اما شایع ترین آن ها پسوریازیس پلاکی است. در این بیماری، ضایعات اغلب در زانوها؛ آرنج ها یا پوست سر ظاهر می شوند با این حال ممکن است در هر قسمتی از بدن وجود داشته باشند. پچ های پوستی ممکن است متورم، خارش دار بوده و موجب زخم گردند و ترک خورده دچار خونریزی شوند. انواع دیگر پسوریازیس همچنین ممکن است موجب نقطه های قرمز کوچک، برآمدگی های پر شده از چرک و ضایعات پوسته دهنده قرمز در نواحی مختلف شوند.
چگونه افراد به بیماری پسوریازیس مبتلا می شوند؟
دانشمندان معتقدند که ژن های خاصی عامل پسوریازیس هستند. بنابراین اگر فردی در خانواده شما به بیماری پسوریازیس مبتلا باشد، ممکن است شما نیز ژن های مشابه را داشته باشید و احتمال ابتلا به این بیماری در شما افزایش یابد.
حتی افرادی که ترکیب ژنی صحیحی دارند، ممکن است چندین عامل موجب تحریک یا فعال شدن بیماری شوند. این عامل می تواند یک عامل فیزیکی مانند بریدگی، خراشیدگی، آفتاب سوختگی شدید یا یک عفونت مانند گلو درد استرپتوکوکی باشد. استرس، مصرف برخی داروها و آب و هوای سرد (که موجب خشکی و ترک خوردن پوست می شود) نیز محرک های شایعی برای بیماری پسوریازیس هستند. اما وجود یک فرد مبتلا به پسوریازیس در اطراف شما عامل ایجاد بیماری نیست.
زمانی که عاملی بیماری پسوریازیس را تحریک می کند، این وضعیت برای طولانی مدت ادامه خواهد داشت. این بدین معنی است که بیشتر افراد این بیماری را در تمام طول زندگی خود داشته اند، در هر حال بیماری پسوریازیس به کمک دارو و سایر درمان ها قابل کنترل است.
تماس فیزیکی در پسوریازیس
تا قبل از این که پزشکان علت بیماری پسوریازیس را کشف کنند، این بیماری اغلب با بیماری جذام اشتباه گرفته می شود و تصور بر این بود که افراد مبتلا به پسوریازیس بیمار واگیردار دارند. هم اکنون مشخص شده است که شما با تماس با فرد مبتلا به این بیماری مبتلا نمی شوید. همچنین پسوریازیس از طریق رابطه جنسی و یا شناکردن در آبی که فرد مبتلا در آن قرار گرفته منتقل نمی شود.
افراد به علت وجود برخی ژن ها به پسوریازس مبتلا می شوند نه به علت بهداشت ضعیف، نوع رژیم غذایی یا شیوه زندگی و یا هر عادت دیگر. این افراد بیماری را از فرد دیگری دریافت نکرده اند و آن را به فرد دیگری منتقل نمی کنند.
اگر به پسوریازیس مبتلا هستید، می توانید با خانواده، دوستان و همکاران به طور واضح در مورد سوء تفاهم های موجود در مورد این بیماری صحبت کنید.
دکتر فرحناز ثمره محمدیان متخصص پوست عنوان نمودند که در حال حاضر راه های مناسبی برای درمان پسوریازیس در دسترس است و در بیشتر موارد می توان به بیمار امید رفع علائم پسوریازیس را داد. راه های درمان پسوریازیس شامل ترکیبات موضعی و درمان های خوراکی و تزریقی هستند. اخیرا داروهای بیولوژیک نیز جایگاه ویژه ای در درمان پسوریازیس پیدا کرده اند.
