تشخیص سل

با انجام معاینه فیزیکی پزشک غدد لنفاوی را به لحاظ وجود تورم چک خواهد کرد و صدای ریه ها حین تنفس به دقت گوش داده می شود. متداول ترین ابزاری که برای تشخیص سل استفاده می شود تست پوستی ساده می باشد. در این تست ماده ای به نام PPD tuberculin  زیر پوست ساعد تزریق می شود. در حین تزریق شما ممکن است کمی احساس گزش سوزن را داشته باشید. ظرف 48 تا 72 ساعت محل تزریق به لحاظ وجود تورم بررسی می شود. تورم و قرمزی در محل تزریق نشان دهنده ابتلا به عفونت سل می باشد. اندازه تورم تعیین می کند نتایج تست تا چه حد معنی دار و قابل توجه می باشد. تست پوستی سل خالی از خطا نمی باشد. در برخی مواد تست پوستی سل نشان می دهد باکتری سل وجود دارد اما در واقعیت چنین نیست. همچنین عکس این شرایط نیز به دنبال استفاده از تست پوستی سل ممکن است. نتایج مثبت کاذب به دنبال تست پوستی سل ممکن است زمانی روی دهد که شما اخیرا واکسن BCG را دریافت کرده باشید. احتمال بروز نتایج منفی کاذب نیز در کودکان، سالمندان و افراد مبتلا به ویروس ایدز وجود دارد. اگر اخیرا به بیماری دچار شده باشید نیز احتمال بروز دریافت نتیجه منفی کاذب وجود دارد.

در تشخیص بیماری سل از آزمایش خون نیز استفاده می شود تا سل فعال یا سل نهفته تشخیص داده شود. در این تست ها با استفاده از تکنولوژی های پیچیده واکنش سیستم ایمنی نسبت به باکتری سل سنجیده می شود. QuantiFERON-TB Gold in-Tube و T-Spot از جمله تست هایی است که برای تشخیص بیماری سل استفاده می شود.

اگر نتایج تست پوستی سل مثبت باشد احتمال انجام سی تی اسکن و عکسبرداری از قفسه سینه وجود خواهد  داشت. به این ترتیب تغییرات ناشی از سل فعال در ریه ها مشخص می گردد. سی تی اسکن در مقایسه با عکس برداری با استفاده از اشعه ایکس جزئیات بیشتری را در اختیار قرار می دهد.

اگر عکسبرداری از قفسه سینه علائمی از سل را نشان دهد در آن صورت گام بعدی تست خلط سل می باشد. به منظور انجام تست خلط سل بخشی از خلط که همراه با سرفه بالا آورده می شود نمونه برداری می گردد. نمونه ها به لحاظ وجود باکتری سل بررسی می گردد. تست خلط سل برای تعیین سویه های مقاوم به درمان نیز استفاده می شود. به این ترتیب پزشک متخصص می تواند موثرترین دارو را بر اساس نتایج تست خلط سل تعیین کند.