ابتلا به اچ آی وی در بارداری احتمال آلودگی جنین را در طول وضع حمل و زایمان به همراه دارد همچنین باید توجه داشت این احتمال در طول شیردهی نیز با درجات کمتر مطرح می باشد. خوشبختانه استفاده از داروهای ضد اچ آی وی در بارداری و وضع حمل احتمال انتقال ویروس را کاهش می دهد. اما مشکل اینجاست که همه خانم های مبتلا به اچ آی وی در بارداری از آلودگی خود اطلاعی ندارند. بنابراین قویا به همه خانم های باردار توصیه می شود تا غربالگری اچ آی وی در بارداری را انجام دهند. خانم های مبتلا به اچ آی وی قبل از باردار شدن باید با متخصص بیماری های عفونی و زنان در ارتباط باشند. اچ آی وی در بارداری تشدید نمی شود یا خطر مرگ ناشی از ویروس را افزایش نمی دهد. در صورت تایید بارداری متخصص بیماری های عفونی ابتدا به منظور تعیین مقدار ویروس اچ ای وی در خون و سپس تعیین میزان قدرت سیستم ایمنی (بررسی تعداد سلول های CD4) آزمایش خون انجام می دهد. اگر از داروهای ضد اچ آی وی استفاده نکرده باشید در آن صورت باید به منظور بررسی وضعیت جهش در ویروس آزمایش خون انجام دهید. به همه خانم های مبتلا به اچ آی وی در بارداری توصیه می شود تا ترکیبی از چند دارو را استفاده کنند. خانم هایی که پیش از بارداری رژیم دارویی مناسبی برای کنترل ویروس داشته اند می توانند در بارداری نیز همچنان به آن ادامه دهند. تحقیقات نشان داده است اگر خانم های مبتلا به اچ آی وی قبل بارداری مصرف داروهای ضد ویروس را آغاز کنند در آن صورت مقدار ویروس اچ آی وی در بارداری تا زمان زایمان اندک خواهد بود. بسیار اهمیت دارد که داروهای ضد اچ آی وی در بارداری درست و به موقع استفاده شود تا از ایجاد مقاومت دارویی اجتناب شود همچنین احتمال انتقال اچ آی وی در بارداری کاهش یابد.
اچ آی وی در بارداری: کنترل ویروس حین وضع حمل
اگر مقدار ویروس اچ آی وی در بارداری در نزدیکی زایمان اندک نباشد در آن صورت از داروی تزریقی زیدوودین وریدی استفاده می شود. این دارو احتمال انتقال اچ آی وی در بارداری به جنین را کاهش می دهد. خانم هایی که از داروهای خوراکی استفاده می کنند باید مصرف دارو را طبق برنامه و در طول وضع حمل و قبل از سزارین ادامه دهند. به این ترتیب هم احتمال ایجاد مقاومت دارویی در مادر کمتر شده هم احتمال انتقال اچ آی وی در بارداری به جنین کاهش می یابد. انتخاب روش زایمان اعم از طبیعی یا سزارین به مقدار ویروس در خون مادر بستگی خواهد داشت. اگر احتمال انتقال اچ آی وی در بارداری به جنین اندک باشد در آن صورت زایمان طبیعی ارجح است. اگر مقدار ویروس اچ آی وی در بارداری در خون مادر بالا باشد در آن صورت سزارین انجام می گردد. خانم های باردار مبتلا به اچ آی وی که از داروهای ضد ویروس در بارداری استفاده می کنند و مقدار بار ویروسی در آن ها در چهار تا شش هفته قبل زایمان کمتر از 1000 کپی ویروس در هر میلی لیتر می باشد می توانند زایمان طبیعی انجام دهند. در این حالت احتمال انتقال اچ آی وی در بارداری از مادر به جنین اندک می باشد و مشخص نیست آیا انجام سزارین احتمال انتقال را بیشتر کاهش می دهد یا خیر. اگر با وجود مصرف داروهای ضد ویروس مقدار ویروس اچ آی وی در بارداری (هفته های 34 تا 36) بالای 1000 کپی در هر میلی لیتر باشد در آن صورت انجام سزارین قبل از ورود به فاز وضع حمل توصیه می شود.
نوزادان متولد شده از مادران مبتلا به اچ آی وی در بارداری در طول چهار تا شش هفته اول زندگی خود با داروی زیدوودین تحت درمان خواهند بود. زیدوودین مانع از آلوده شدن نوزاد در صورت تماس با ویروس در طول زایمان می شود. در برخی موقعیت ها ممکن است داروی دیگری همراه با زیدوودین یا به جای آن استفاده شود. به منظور اطمینان از آلوده شدن نوزاد آزمایش انجام می گردد. در این آزمایش مقدار آنتی بادی ویروس بررسی نمی شود زیرا ممکن است این آنتی بادی توسط مادر به نوزاد منتقل شده باشد و این به معنی ابتلا به ویروس نمی باشد. بنابراین در این شرایط وجود ویروس اچ آی وی مستقیما در خون بررسی می شود (HIV PCR test).
دکتر یلدا یزدان پناه متخصص بیماری های عفونی و تب دار عنوان می دارند که با توجه به موارد فراوان HIV در جامعه به همه مادران توصیه می شود تا پیش از بارداری و یا در غربالگری اولیه بارداری آزمایش HIV را انجام دهند تا با تشخیص درست و به موقع ریسک انتقال به جنین را کاهش دهند.
