درمان نقرس
روش های درمان نقرس برای کاهش درد و التهاب حملات یا تعداد دفعات آن ها مورد استفاده قرار می گیرند.
درمان نقرس یا رژیم غذایی
تنظیم رژیم غذایی بیمار یکی از مهم ترین راه ها برای کاهش تعداد دفعات حملات حاد نقرس است. هدف از تغییرات، کاهش سطح اوریک اسید در خون است.
مصرف مواد غذایی زیر به درمان نقرس کمک خواهد کرد:
- نوشیدن مقدار زیاد آب یا نوشیدنی های غیر الکلی
- مصرف فرآورده های لبنی کم چرب یا بدون چربی
- مصرف کربوهیدرات های پیچیده مانند غلات کامل، میوه ها و سبزیجات به جای شیرینی ها و کربوهیدرات های فرآوری شده
همچنین پرهیز از موارد زیر نیز در درمان نقرس موثر است:
- ترک مصرف الکل
- پرهیز از مصرف غذاهایی با پورین زیاد همانند گوشت قرمز (کلیه ها، کبد) و ماهی های چرب همانند ساردین
- کاهش مصرف گوشت و جایگزینی آن با پروتئین های گیاهی همچون لوبیا و عدس
درمان دارویی نقرس
در حمله حاد نقرس، اولویت اصلی درمان دارویی کاهش درد و التهاب است. چندین دسته دارویی همانند ضد التهاب های غیر استروئیدی، کولشیسین و کورتیکواستروئیدها بدین منظور تجویز می شوند. دو نوع داروی دیگر مهار کننده های زانتین اکسیداز و پروبنسید روزانه برای پیشگیری از حملات بعدی استفاده می شوند. داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی درد و التهاب هر دو را کاهش می دهند. بسیاری از این داروها در دوز پایین بدون نسخه و در دوز بالا به صورت نسخه ای در دسترس هستند. ضد التهاب های غیر استروئیدی می توانند موجب عوارض گوارشی همانند تهوع، اسهال و زخم های گوارشی شوند. در موارد نادر، این داروها آسیب کلیوی یا کبدی را نیز به دنبال دارند. از جمله ضد التهاب هایی که برای درمان نقرس تجویز می گردند عبارتند از: آسپیرین، سلکوکسیب، ایبوپروفن، ایندومتاسین، کتوپروفن و ناپروکسن.
کولشیسین دارویی است که عمدتا برای درمان نقرس مورد استفاده قرار می گیرد. این دارو از تشکیل کریستال های اورات توسط اوریک اسید پیشگیری می کند. اگر کولشیسین بلافاصله بعد از شروع علائم حاد نقرس مصرف شود، به طور موثری می تواند از بروز درد و تورم پیشگیری نماید. در مواقعی این دارو به صورت روزانه تجویز می شود تا از بروز حملات بعدی جلوگیری کند. با این حال، کولشیسین نیز عوارض جانبی چون تهوع، استفراغ و اسهال دارد. این دارو برای بیمارانی که قادر به مصرف ضد التهاب های غیر استروئیدی نیستند تجویز میگردد.
کورتیکواستروئیدها داروهای بسیار موثر در کاهش التهاب هستند. این داروها به صورت خوراکی مصرف شده یا مستقیما به داخل مفصل درگیر بیماری یا در درون رگ تزریق می شوند. کورتیکواستروئیدها در مصرف طولانی مدت عوارض جانبی جدی چون دیابت، پوکی استخوان، فشار خون بالا، آب مروارید، افزایش خطر عفونت و مرگ بافت استخوانی خصوصا در مفاصل ران و شانه را سبب می گردد. به همین دلیل، این داروها عموما برای افرادی که قادر به مصرف ضد التهاب های غیر استروئیدی یا کولشیسین نیستند، تجویز می شوند. از جمله کورتیکواستروئیدهایی که برای درمان نقرس به کار می روند دگزامتازون، متیل پردنیزولون، پردنیزولون، پردنیزون و تریامسینولون هستند.
مهار کننده های زانتین اکسیداز میزان تولید اوریک اسید را در بدن کاهش می دهند. با این حال، این داروها در ابتدای مصرف می توانند محرک آغاز حمله حاد نقرس باشند. همچنین اگر این داروها حین حمله مصرف شوند، حمله حاد نقرس را تشدید می کنند. به همین دلیل، افراد مبتلا به نقرس عموما دوره کوتاهی کولشیسین را حین آغاز درمان با مهار کننده های زانتین اکسیداز دریافت می نمایند. عوارض جانبی این داروها برای درمان نقرس تهوع و راش پوستی هستند. از جمله داروهایی که بدین منظور به کار می روند عبارتند از آلوپورینول و فبوکسوستات.
سایر روش ها جهت درمان نقرس
برخی مواد غذایی، گیاهان و مکمل ها همچون قهوه، میوه های آنتی اکسیدان و ویتامین سی نیز می توانند در کاهش درد در طول حمله ها یا کاهش سطح اوریک اسید خون و پیشگیری از بروز حملات کمک کننده باشند. انجام کمپرس گرم برای سه دقیقه و سپس کمپرس سرد برای 30 ثانیه در ناحیه درگیر بیماری می تواند درد و تورمی که در حمله نقرس ایجاد می شود را کاهش دهد.
