درمان مننژیت
درمان مننژیت به نوع آن در شما یا فزرندتان بستگی دارد.
مننژیت باکتریایی
مننژیت باکتریایی حاد باید فورا به کمک آنتی بیوتیک ها وریدی و بعد از آن کودتیکواستروئیدها درمان شود. این درمان سریع مننژیت باکتریایی، به بهبودی کامل کمک کرده و خطر عوارضی همچون تورم مغزی و تشنج را کمک می کند.
انتخاب نوع آنتی بیوتیک یا آنتی بیوتیک ترکیبی به نوع باکتری های عامل بیماری مننژیت بستگی دارد. پزشک ممکن است تا زمانی که عامل دقیق مننژیت را تشخیص دهد، آنتی بیوتیک های وسیع الطیف را توصیه می کند.
پزشک ممکن است به عوان بخشی از درمان مننژیت باکتریایی، سینوس های و ماستوئید های عفونی –استخوان های پشت گوش خارجی که به گوش میانی وصل می شوند- را تخلیه می کند.
مننژیت ویروسی
آنتی بیوتیک ها در درمان مننژیت ویروسی موثر نیستند. مننژیت ویروسی عموما به خودی خود در چند هفته برطرف می شود. درمان مننژیت ویروسی در موارد خفیف شامل:
- استراحت
- مصرف مقدار زیادی مایعات
- داروهای مسکن غیر نسخه ای که تب و درد بدن را کاهش می دهند.
پزشک ممکن است کوتیکواستروئید ها را به منظور کاهش تورم در مغز و داروی ضد تشنج را برای کنترل تشنج تجویز نماید. اگر ویروس هرپس عامل مننژیت در شما باشد، داروی ضد ویروس نیز برای درمان آن در دسترس است.
سایر انواع مننژیت
اگر علت مننژیت در شما مشخض نباشد، پزشک تا زمانی که عامل بیماری مشخص شود دران به کمک آنتی بیوتیک ها و ضد ویروس ها را آغاز می کند.
مننژیت مزمن براساس عامل زمنیه ای آن درمان می شود. داروهای ضد قارچ می توانند در درمان مننژیت قارچی به کار روند و ترکیبی از برخی آنتی بیوتیک ها در درمان مننژیت سلی استفاده می شوند. با ای حال، این داروها ممکن است عوارض جانبی جدی را به دنبال داشته باشند و درمان تا زمانی که تست های آزمایشگاهی وجود عامل قارچی در مننژیت را تایید کنند، متوقف می شود.
مننژیت غیر عفونی ناشی از آلرژی یا بیماری خودایمنی به کمک کورتیکواستروئیدها درمان می شود. در برخی موارد ممکن است درمان مننژیت غیر عفونی لازم نباشد؛ زیرا بیماری به خودی خود رفع می شود. درمان مننژیت ناشی از سرطان از طریق درمان سرطان مربوطه صورت می گیرد.