Trichomoniasis یا به اختصار trich نوعی بیماری مقاربتی جنسی است که از طریق پروتوزوا Trichomonas vaginalis ایجاد میشود. علائم این عفونت بسیار متغیر است.
تریکوموناس در آمریکا بسیار شایع می باشد. تخمین زده می شود 3.7 میلیون نفر در آمریکا به این عفونت مبتلا هستند و تنها 30 درصد آنها علائمی را نشان می دهند. این عفونت در خانم ها شایع تر از آقایان است و خانم های مسن بیشتر از خانم های جوان در خطر آلودگی قرار دارند.
این عفونت از طریق نزدیکی جنسی می تواند از فردی به فرد دیگر منتقل شود. در خانم ها واژن، مجرای ادرار و ولوو در خطر آلودگی قرار دارد و در مردان نیز مجرای ادراری در خطر عفونت قرار دارد. در طول نزدیکی این عفونت می تواند از آلت تناسلی مردانه به واژن و یا از واژن به آلت تناسلی مردانه و یا از یک واژن به واژن دیگر منتقل شود. این عفونت معمولا سایر بخش های بدن مانند دست ها، دهان یا مقعد را درگیر نمی کند. مشخص نیست چرا برخی افراد مبتلا به عفونت، دچار علائم می شوند در حالی که برخی چنین نیستند، اما این احتمالا بستگی به سن فرد و وضعیت سلامت او دارد. افراد آلوده که علائمی را از خود نشان نداده اند می توانند عفونت را به دیگران انتقال دهند.
حدود 70 درصد افراد آلوده علامت بالینی خاصی نشان نمی دهند. در صورت بروز علائم، ممکن است تحریکات خفیف تا التهابات شدید ایجاد شود. برخی افراد 5 تا 28 روز بعد از آلوده شدن علائمی را نشان می دهند اما برخی چنین نیستند. برخی علائم می تواند منجر به مرگ و کما شود.
مردان مبتلا به تریکوموناس ممکن است احساس خارش و یا تحریک در درون آلت تناسلی داشته باشند همچنین ممکن است احساس سوزش در حین ادرار و انزال ایجاد شود، در برخی موارد ممکن است ترشحاتی نیز داشته باشند.
خانم ها نیز ممکن است علائمی مانند خارش، سوزش، قرمزی و یا زخم را در ناحیه تناسلی را تجربه کنند، سوزش در حین ادرار و یا ترشحاتی رقیق با بویی غیر معمول ممکن است ایجاد شود که به رنگ سفید، زرد ، سبز یا شفاف است.
داشتن تریکوموناس می تواند در حین نزدیکی احساس ناخوشایندی را ایجاد کند. بدون درمان، عفونت ماه ها یا حتی سال ها به طول می انجامد.
ابتلا به تریکوموناس می تواند شانس مبتلا شدن به سایر بیماری های مقاربتی را افزایش دهد. برای مثال، تریکوموناس می تواند منجر به التهاب در ناحیه تناسلی شود و فرد را مستعد ابتلا به HIV می کند.
خانم های باردار مبتلا به تریکوموناس در خطر زایمان زودرس قرار دارند. هم چنین فرزندان به دنیا آمده از مادران آلوده ممکن است حین تولد وزن کمتری داشته باشند (کمتر از 5.5 پوند).
بر اساس علائم امکان تشخیص تریکوموناس وجود ندارد، برای تشخیص به انجام تست های آزمایشگاهی نیاز است.
تریکوموناس می تواند با استفاده از آنتی بیوتیک خوراکی(مترونیدازول یا تینیدازول) درمان شود. مصرف این داروها در دوران بارداری بی خطر است. مصرف الکل ظرف 24 ساعت بعد از مصرف این آنتی بیوتیک ها می تواند عوارض ناخوشایندی را به دنبال داشته باشد.
افرادی که برای تریکوموناس درمان می شوند، ممکن است دوباره به این عفونت دچار شوند. یک نفر از هر پنج نفر که به این آلودگی مبتلا شده است، ظرف سه ماه بعد از درمان ممکن است دوباره به این عفونت مبتلا شود. برای پرهیز از آلودگی مجدد مطمئن شوید که شریک جنسی شما هم درمان شده است همچنین تا از بین رفتن علائم صبر کنید و از نزدیکی اجتناب کنید (حدود یک هفته). اگر علائم بازگشت، دوباره تست دهید.
استفاده از کاندوم لاتکس به هنگام نزدیکی به کاهش ریسک ابتلا و انتشار این عفونت کمک می کند. اما با وجود استفاده از کاندوم هم چنان احتمال انتقال عفونت وجود دارد. نسبت به ترشحات غیر معمول، احساس سوزش حین ادرار یا وجود زخم هایی در ناحیه تناسلی آگاه باشید و در صورت بروز پیگیری درمانی نمایید.
