تعریف:

علائم و نشانه هایی که از یک یا دو هفته قبل از شروع سیکل قاعدگی آغاز شده و پس از یک هفته از شروع آن، بهبود می یابند به طوری که در زندگی روزمره اختلال ایجاد می کنند.

اتیولوژی:

نامشخص، متابولیسم غیرطبیعی پروژسترون سبب ایجاد اضطراب می شود. اختلال در عملکرد سروتونین و تخمدان ها سبب اختلال در بیوشیمی سیستم عصبی مرکزی می شود. عوامل روانشناسی نیز در ایجاد این سندرم نقش دارند.

ریسک فاکتورها:

• سن بالای 30 سال
• استرس های زندگی
• ناتوانی های روانی
• اختلالات قاعدگی
• افسردگی پس از زایمان

اپیدمیولوژی:

بیشتر در زنان بالای 30 سال دیده می شود. در 3 درصد از موارد به قدری شدید است که در فعالیت های روزمره ایجاد اختلال می کند.

شرح حال:

علائم 7 تا 14 روز قبل از شروع سیکل قاعدگی آغاز می شوند و با شروع قاعدگی بهبود می یابند. برخی علائم آن عبارتند از: تندرس قسمت تحتانی شکم، دردکمر، میالژی، احساس نفخ، سردرد، افسردگی، اختلالات عاطفی.

معاینه بالینی:

هیچ یافته غیرطبیعی در معاینه لگن، شکم و یا پستان دیده نمی شود.

پاتولوژی:

ناشناخته است.

ارزیابی ها:

• آزمایشات خونی: FBC: (وجود آنمی را رد کنید).
• سونوگرافی، لاپاراسکوپی: در صورت شک به پاتولوژی لگن.
• سایر روش های تشخیصی: ارزیابی وضعیت سیکل های قاعدگی تا مدت 3 ماه.

درمان:

• درمان طبی: داروهای ضدبارداری خوراکی ترکیبی (برای مهار تخمک گذاری)، پروژسترون ها (برای برقراری تعادل)، کاشت های استروژنی، برچسب های پروژسترونی (مهار سیکل تخمدان)، مهار کننده های سنتز پروستاگلاندین ها (مصرف اسید مفنامیک 12 روز قبل از شروع قاعدگی)، داروهای ضد افسردگی در صورت لزوم (SSRI)، آنالوگ های GnRH (به دلیل عوارض جانبی باید تنها به صورت کوتاه مدت مصرف شوند)، بروموکریپتین، دانازول (برای درمان درد سینه ها)، دیورتیک ها (کاهش احتباس مایع)، ویتامین B6 (کوفاکتور نوروترانس میترهاست، اما شواهد کمی از تاثیرات آن در دسترس است). براساس مطالعات انجام شده تنها مصرف آنالوگ های GnRH و داروهای ضد افسردگی موثر است.
• درمان جراحی: هیسترکتومی و اووفورکتومی، براساس درخواست خود بیمار در برخی موارد انجام می شوند.
• سایر روش های درمان: دخالت های روانپزشکی در صورت لزوم، اطمینان بخشی، بررسی وضعیت سیکل های قاعدگی به مدت 3 ماه، انجام ورزش و تمرینات بدنی و تغییرات رژیم غذایی نظیر کاهش مصرف شکلات و کافئین می توانند موثر باشند.

عوارض:

عوارض روانشناسی، اختلال در زندگی روزمره، تداخل در روابط اجتماعی.

پیش آگهی:

ممکن است به شکل یک مشکل طولانی مدت و مزمن در بیاید.